Sissú Pálsdóttir

Mér auðnaðist vist á listamannasetrinu Nesi á Skagaströnd s.l. maimánuð.  Þetta var algjör óvissuferð sem byrjaði í blíðviðri með akstri úr höfuðborginni.  Til þess að gera langa sögu stutta gerði ég mér litla grein fyrir því á þessari ægifögru leið norður að ég myndi klippa á naflastreng "íslendingur í heimalandi" þegar að norður kæmi.  Móttaka var öll til fyrirmyndar af stjórnarmönnum Ness sem áttu fullt í fangi með að kynna sig og heimabæ sinn fyrir nýkomnum gestum.  Alls dvelja um tólf listamenn bæinn í senn, þar af tveir innlendir.  Sumir listamanna eru "In Residency" í einn mánuð og aðrir í tvo eða þrjá eða lengur.

Röðulfell er hús sem hýsir fimm listamenn og þar fékk ég fínt herbergi með útsýni á tún með dýr á beit og fjallasýn til suð-austurs.  Í næsta herbergi var listakona frá New York, herberginu ská á móti ein frá Þýskalandi af ungversku bergi brotin og uppi, ein þýsk og önnur frá Nýju Jórvíkum líka.  Sumsé fimm myndlistarmenn í sambýli með aðgang að vinnustofum með enn fleiru fólki frá enn fleirum stöðum í heiminum við fjöruna á Skagaströnd.  Rithöfundarnir tveir unnu frá sinni heimavist.

Á fjórða degi maimánaðar skall á alhvítt jólaveður með skáhallandi vindkrafti í Húnaflóastíl.  Allt hjálpaði til við að móta framandleikann og á 'hjara veraldar' stemmninguna fyrir okkur í nýju heimavistinni, konur á aldrinum 23ja ára til fimmtíu og fjögra.  Innfæddi aldurshöfðinginn fékk ósjálfrátt hlutverk að vera landkynningarstrjóri hússins.  Innkaup, verðlaf, þjóðhætti, staði og síður en ekki síst um 'pólitíkina'... Eins og í upphafi sagt, þetta átti og verður stutt skjal.  Meginpúnkturinn er að vera í samkrulli með erlendum gestum á fjórðu viku skilur maður mikilvægi þess að taka á móti gestum vel, sem borða, skoða, versla, mynda, skapa og detta í lukkupottinn 'frjálst er í fjallasal' á Íslandi.  Þetta er allaveganna gjaldeyrir.

Slæ botninn í 'heimkomuna' aftur í veruleika landans, fréttir af fréttum ofan, sorgir framtíðar með því að biðja, engla, vætti, goðir og menn að marinera ekki menningu landsins frekar með yfirgangi skuldbindinga á skuldum landræningja.

Viðhengi er samantekt af 34 myndum blandi af minni 'innspírasjón' og myndum af gleðinni sem skapandi andrúmsloft gefur. 

Kosningar eru greinilega í nánd.  Fréttaflutningur fær alltaf á sig annan brag nokkrum vikum fyrir kosningar.  Eins og ýtt á takka ”Nýjar sviðsmyndir” sem koma á óvart.  Hetjurnar eru lögvaldið, hinir eru nafnlausir.  Málefni sem hafa verið ofarlega á baugi svo til hverfa af sjónarhóli, um sinn.  Sbr. Heilbrigðis-, mennta-, skatta-, og launamál, einhvernveginn myndast hugmyndalegt tómarúm.  Ríkið á allt ”anyway” og hver vill vera í forystu fyrir Tröllríkið, Ísland?

Var einhver sem sagði að að væri merkilegt að heil verksmiðja með fagmannlegri ”hamp” framleiðslu gæti kannski verið fýsileg hráefnisframleiðsla þjóðarbúið, þetta þurrausa þjóðarbú?

Á að henda öllu þessu hráefni sem nýst getur til margs annars en að vera ”dóp”?

Í Canada og Bandaríkjunum blómstrar hemp iðnaður allt frá matvælum upp í það að vera byggingarefni!

Manitoba Harvest Healthy Hemp Food

http://www.reidarsson.com/?gclid=CIqh2tWLvZkCFQwSzAodmWYC8w
http://www.rawganique.com/
http://www.twojupiters.com/

Væri að ekki fræðilegur möguleiki að þjóðin geti sparað sér mikinn lyfjakostnað í heilbrigðiskerfinu með því að framleiða ’kannabis’ pillur (konfekt) fyrir krabbameinssjúklinga, gamalmenni og lystörvun fyrir þá sem þurfa slíkt. ?

http://www.cannabis-med.org/ 

11.mars 2009 GMT 07:28
Það er hægt að fara hringferð um heiminn á rúmri klukkustund.  Ég var að ljúka einni slíkri.  Þar sem ég vaknaði nógu snemma til þess að vera frjáls með að skella mér í stökk inn á netið, óvissuferð með kaffibolla morgunsins.  Þessi byrjaði með hraðlestri á Morgunblaðinu, Fréttablaðinu og svo CNN.  Nema hvað gef innlendu fréttunum lítið sem ekkert vægi í dag.  Að sjálfssögðu snertir mann alltaf að sjá tjón af völdum elds eða bílsslysa og fleiri og meiri upptalningar á fjárhagsvandræðum heimila í landinu, auknu atvinnuleysi og ekki síst enn eina yfirtöku ríkisins á gjaldþrota fjármögnunarfyrirtæki.
Á CNN var fyrirsögn um að það væru kannski bara þrjú ár í fljótandi borgir og búið væri að hanna slíkt fyrirbæri fyrir til að tróna við hafnir San Fransikó.  Sjá vefslóð>
http://edition.cnn.com/2009/TECH/03/09/floating.cities.seasteading/index.html
Persónulega er það örlítil spæling að hugmyndir mínar um ”FloatHabs” frá 2001 – og + hafi ekki komist á kopp í hópvinnslu hérlendis eða annarsstaðar á meðan að peningar voru enn á yfirborði jarðar.  Meinlega vegna þess að bara það að sjá myndir af þessum ’nýstárlegu’ tillögum fær mig til þess að hugsa ”en gamaldags”, svona oliupalla-’look’ með seglskútuyfirbragði... Allaveganna geymi frekari gagnrýni þangað til að ég er komin út úr skápnum með að tengjast samstarfsaðilum☺

 Það er búið að taka mig óratíma að láta gamminn vaða með mína ótæmandi gagnrýni á arkitektúr og skipulagi á Stór-Reykjavíkur svæðinu.  Reykjavík, heimabær minn var/er ennþá meginástæðan fyrir því að ég lagði í langt og strembið framhaldsnám 38 ára gömul, nógu seint til þess að fá menntun í takt við tækni og græna meðvitund.  Sbr. sjálfbæra þróun.   Á meðan ég jós í mig fróðleik og kunnáttu á alheimsgrundvelli í annarri heimsálfu um allt varðandi skipulag og byggingar frá fornu fari til nútíðar árin 1990 -1995 var netpóstur rétt að spretta úr sporum innleiðingar til almennings. Gerðist bylting á menningu á Íslandi.  Í dag þarf ekki að kynna landsmönnum fyrir þessu tímabili sem hefur fengið viðurnefnið "tímabil útrásarvíkinganna".  Til þess að gera langa sögu stutta hófst framhaldssaga framtaksemi í byggingariðnaði eins og hún var í upphafi sjöunda áratugsins.  Hlé.